تعیین مناطق با اولویت حفاظتی در تالاب جازموریان با استفاده از داده‌های ماهواره‌ای، ارزیابی چند معیاره و منطق فازی

پیامد افزایش جمعیت انسان، افزایش مصرف منابع و کاهش تنوع زیستی است. روند فزاینده انقراض موجب شده با توجه به ارزش‌های ذاتی گونه­ها اقدام به حفاظت از آن‌ها کند و نتیجه این کار شکل‌گیری مناطق حفاظت‌شده است. تالاب جازموریان یک تالاب فصلی در غرب استان سیستان و بلوچستان است که از طیف وسیعی از گونه­های حیات‌وحش و بخصوص انواع پرندگان، در جنوب شرق ایران حمایت می‌کند. به‌منظور فراهم ساختن حمایت مؤثر از وحوش زیستای تالاب جازموریان، نقشه مناطق با اولویت حفاظتی زیاد این زیستگاه تهیه گردید. به این منظور ابتدا نقشه کاربری و پوشش اراضی منطقه با استفاده از داده­های ماهواره لندست 5، سنجنده TM مربوط به فروردین سال 1389 به روش طبقه­بندی ترکیبی تصاویر ماهواره­ای در شش طبقه تهیه گردید. برای تعیین مناطق باارزش حفاظتی بیشتر، با استفاده ازنظر کارشناسان و مردم محلی و به روش دلفی معیارهای مهم در این زیستگاه در چهار طبقه فاصله از جاده، مناطق مسکونی، آب‌های عمیق و پوشش گیاهی تعیین شدند. به‌منظور تعیین وزن هرکدام از معیارها از روش AHP استفاده گردید. برای هرکدام از معیارها، نقشه فاصله تهیه و پس از تعیین نوع تابع فازی و فازی نمودن نقشه فاصله، لایه­ها با استفاده از ارزیابی چند معیاره و به روش ترکیب خطی وزنی WLC باهم تلفیق شدند و نقشه مناطق با اولویت حفاظتی تهیه گردید. با توجه به اینکه برخی مناطق دارای حداقل سطح مؤثر نبودند، لکه­های با مساحت کمتر از 10 هکتار، با اعمال فیلتر حذف و حدود ده درصد کل منطقه به‌عنوان نواحی امن در نظر گرفته شد.